Je debuut maken als filmregisseur en bij de Academy Awards gelijk worden genomineerd voor de hoofdprijs, dat is niet veel makers gegeven. Celine Song deed hier nog een schepje bovenop en schreef zelf ook het originele scenario voor haar Past Lives, waar ze komende zondag eveneens kans mee maakt op een Oscar.

De Koreaans-Canadese Song maakte hiervoor al furore als toneelschrijfster en baseerde het script deels op haar eigen leven als immigrant en in de liefde. Ze laat ons kennismaken met Na Young, een twaalfjarig meisje dat rond de eeuwwisseling opgroeit in Seoul totdat ze met haar ouders verhuist naar Canada. Hierdoor moet ze haar beste vriend Hae Sung achterlaten, met wie ze een band had die langzaam aan misschien wel ontwikkelde richting meer.

Twaalf jaar later vinden de twee elkaar online en maken ze maximaal gebruik van social media om elkaar weer te leren kennen. Na Young heet inmiddels Nora en woont in New York, terwijl Hae Sung net klaar is met zijn militaire dienst. De grote afstand blijkt een flinke barrière te vormen en na nog eens een sprong in de tijd komen ze elkaar weer in geheel andere omstandigheden tegen.


Het knappe van het script van Song is dat het oprecht voelt alsof je kijkt naar personages van vlees en bloed. In de laatste akte zijn we getuige van de gezonde spanning tussen drie mensen die niet helemaal weten wat er gaat gebeuren, zonder dat iemand als slechterik moet fungeren. De laatste scène is bijzonder indrukwekkend en laat de kijker achter met vragen die je ook op je eigen leven zou kunnen plotten.

De dubbele nominaties voor Song zijn meer dan verdiend, maar Greta Lee had eigenlijk ook kans moeten maken voor haar betoverende hoofdrol als Nora. Teo Yoo en John Magaro staan haar goed bij als respectievelijk haar jeugdvriend en volwassen partner, maar Lee vormt samen met het scenario het hart van dit bijzonder imponerende debuut.